Gisteren werd er in Artis door de Nederlandse Vereniging van Dierentuinen de aftrap gegeven voor het jaar van de kikker. Want de kikker, en daarmee zijn soortgenoten onder de amfibieén, zijn zo langzamerhand aan het uitsterven. Een zegen welliswaar voor de mug en de algen in de sloten maar een grote ramp voor ons milleu en onze gezondheid. Malaria kunnen we dan gerust tot onze standaard kwalen kunnen beschouwen. En het gif van de kikker en padden soorten zal verdwijnen zodat we weer minder geneesmiddelen kunnen maken. Als kind van een jaar of acht was ik, samen met mijn tweelingzusje al zuinig op de kikkers. Vooral de kikkers die in de sloten langs de Kalfjeslaan tussen de Amstelveenseweg en de Amstel leefden hebben we proberen te redden van hun ondergang. Het vangen was een heel leuk en spannend karwei. En thuis in ons van een aquarium omgetoverd terrarium was het voor onze gevangenen levens gevaarlijk er uit te ontsnappen. Menig kikkertje kwam vast te zitten tussen het terrarium en de muur. Mijn moeder vond er menig verdroogd kikkertje.
De afbeelding vond ik in mijn mailbox.
