Er zijn melodietjes en fragmenten van teksten in mijn hoofd blijven hangen uit mijn vroege jeugd. De exacte tijd van dit soort liedjes weet ik me niet te her-inneren. Èèn van die liedjes, het liedje dat sinds een paar dagen door mijn hoofd spookt stamt als ik goed gok uit de periode 1958 of 1959. Ik woonde toen nog in de James Cookstraat in een Amsterdamse buurt die nu als een probleemwijk bekend staat. Het was er toen nog hee rustig op straat, de meeste mensen kwam ik pas tegen als ik met mijn moeder naar de slager ging op de Jan Evertsenstraat en de markt op de Vespuccistraat. En ik her-inner me alle verschillende gezichten met al die verschillende oren en neuzen. En al die verschillende achterhoofden van de mensen die voor me zaten als mijn moeder en tweelingzus en ik met de tram naar “de stad” gingen. En ik me af vroeg hoe ik er zelf eigenlijk wel uit zou zien, of ik ook zo,n belachelijke neus of van die ontzettend rare grote oren had als veel mensen die ik tegen kwam. En ik her-inner me hoe ontzettend ik me schaamde als er vrouwen in winkels waren die mij vroegen wanneer ik mijn ogen voor het laatst had gewassen omdat ik van die mooie donkere kijkers had. En ik herinner me dat iedereen nooit kon geloven dat mijn zusje en ik tweelingen waren omdat ik zo donker en zij zo licht waren. Het liedje dat dus de laatste dagen door mijn hoofd rondspookt gaat over mooi zijn of niet mooi zijn. Deze keer is het Nat King Cole die het samen zingt met Harry Belafonte en het heet: Mamma Look A Boo Boo.
De afbeelding is gemaakt door Teri C.
Mooie gedachte… Die kreeg ik pas op latere leeftijd. Ik ga pas nu analyseren.
Ik herinner me van zo ver terug geen gezichten meer. Een achterhoofd zou een achterhoofd zijn, maar of het gelijk zou zijn, ik weet het niet..
hoe zoet kunnen herinnerinegen zijn, hoe observerend ook.
Op zijn tijd kan ik ook aardig observeren, maar dat verwoorden is een tweede!
Ik vind dit nummer wel lekker , maar dat geld voor meerdere nummers van Belafonte 😉
Wat een belachelijke opmerkingen van die vrouwen in die winkels. Wat dat betreft is openlijk racsime wat meer ondergronds gegaan, al is het er nog steeds merk ik soms aan de reacties op Edwins “donkere” uiterlijk.. (Mijn stelling is dat hij nog steeds eerder aangehouden bij alllerlei controle’s. Toen ik jarenlang rode henna in mijn haar had, gold dat overigens ook voor mij, bij kassa’s enzo. (Zou Geert daarom zijn haar blonderen??))