Je ziet het niet

Je ziet het niet maar toch is Robin in het bezit van een paar behoorlijk diepe gebitsafdrukken van een American Pittbull. Links bovenop z,n kop naast z,n rechteroor. Een behoorlijke kras aan de binnenkant van z,n rechteroor en dan nog twee behoorlijk diepe gebitsafdrukken van diezelfde hond vlak naast een lange en zeer belangrijke spier in z,n nek. In de nacht waarop Pasen begon werd hij plotseling aangevallen door die American Pitbull. Èèntje van de allergrootste soort.  In het donker had dat beest z,n kans gegrepen en wist uit de handen van z,n dronken baas los te komen. Een buurman verderop die op het vreselijke lawaai wat dit veroorzaakte afkwam deed gelukkig het enigste juiste, hij gaf die Pittbull een vreselijke harde trap zodat hij wel lost moest laten. Robin had het godzijdank overleefd. Behoorlijk bloedend, dat wel. En ik met een krakkemikkig hart had het ook nog overleefd. Door puur geluk, m,n  spray met nitroglycerine had ik niet bij me.

Je ziet het niet aan mij maar ik ben behoorlijk geschrokken en zie in m,n dromen nog steeds dit voorval voor ogen.

Zien is iets dat soms behoorlijk lastig is. Een donkere nacht ontnam mij het zicht op die American Pittbull, ik kon onmogelijk de signalen zien die hij vertoond moest hebben voordat hij toesloeg. Een lichaam spreekt nu eenmaal een taal.Zo hebben een ploeg psychologen uit Nijmegen en Leipzich door niet goed te kijken een verkeerde conclussie getrokken uit een onderzoek. Een onderzoek waarbij zij baby,s en apen vergeleken in een denkproces waarbij ze stellig aantoonden dat baby,s wel en apen ( en dieren dus) niet in staat zijn om dingen te zien die er niet zijn. Want Robin bijvoorbeeld ziet wel degelijk dingen die er niet zijn. Zijn soort, de Border Colly is namelijk behoorlijk slim. Als een bal of iets anders waarmee hij speelde ergens verstopt raakt dan weet hij dat wekenlang daarna nog. Hij zal dan ook niet rusten voordat hij het weer heeft en weet mij heel goed duidelijk te maken waar het moet liggen.

We zien het niet en we weten niet wanneer het ons te grazen neemt en of het ons uberhaubt wel te grazen zal nemen. Het varkensgriepvirus is nu eenmaal met alleen het blote oog niet te zien. En toch zijn er politici die menen dat we het wel kunnen zien door bijvoorbeeld groepen mensen te scannen op warmte. Politici die denken dat we in staat zijn het bij de grensen tegen te kunnen houden. En doordat we het gewoon niet zien nemen we vooral de verkeerde maatregelen en zijn daardoor dat virus vooral behulpzaam.

Pro Rail ziet het ook al niet. Door hun voorgenomen prijsverhoging van de produkten die zij de treinvervoersbedrijven aanbieden zit Pro Rail straks met lege stations en lege railsen. Voordeel dan wel is dat mensen in de trein en op stations elkaar niet kunnen trakteren op een portie varkensgriep virussen.

Read Full Post »

De kookboekenkeuze van een vlees etende dierenarts

Hendrik-Jan, een niet praktiserend dierenarts uit het Gelderse Hengelo, heeft een ongekend grote voorkeur voor dieren. Op zijn bord zul je niet zo gauw kikkererwten, gierst, rijst, spinazie of raapsteeltjes aantreffen. Zijn bord is doorgaans gevuld met door extra toegevoegde groeihormonen gestimuleerde en daardoor uit de klauwen gerezen varkens, runderen en kippen. Hendrik-Jan heeft een beetje een afkeer van groen. Dat mag natuurlijk best wel. Uiteindelijk is iedereen baas over zijn of haar eigen bord.

Hendrik- Jan laat ons via z,n website weten dat hij z,n huidige baan als volksvertegenwoordiger heel serieus neemt. Dat hij luistert naar het volk. Maar daar laat hij het niet alleen bij. Hij neemt onze gezondheid heel serieus, vooral op het gebied van onze voedselveiligheid. Om onze keuze voor verantwoorde voeding wat makkelijker te maken heeft hij voor ons een keuze gemaakt tussen de vele kookboeken die er zijn. Mocht èèn van jullie in het bezit zijn van een vegetarisch kookboek, dan kan ik je aanraden daar heel erg zuinig op te zijn. Henk- Jan heeft namelijk de intentie uitgesproken om het vegetarisch kookboek te trakteren op een verbod. Zodra deze heerlijke kookboeken uit de schappen van de boekenwinkels en bibliotheken gehaald zijn kunnen ze dienen als een alternatief voor houtskool om menige barbeque gloeiend heet te houden.

Read Full Post »

Krijg het zuur

Iedereen heeft er wel eens last van,  na het eten ineens een brandend gevoel ergens rond je maag of je borst en in je keel. In veel gevallen is zo,n brandend pijntje, ondanks dat het soms hevig kan zijn, vrij onschuldig. Het ongemak dat je er van ondervind kun je door tal van middeltjes, zoals met Rennie bijvoorbeeld, tegengaan. Het wordt pas een serieuze aangelegenheid wanneer die kwaal veelvuldiger, regelmatiger voor komt. Tijd dus om er toch eens met je huisarts daarover gaan praten. Want dat brandend gevoel wordt in alle gevallen veroorzaakt door zoutzuur. Ons spijsverteringsoorgaan heeft nu eenmaal de beschikking over een fabriekje dat deze stof in ons lichaam aanmaakt. Dit zoutzuur vormt een onderdeel van ons maagzuur. We hebben deze stof nodig om de voedseldelen in kleinere deeltjes te krijgen, het zet sommige stoffen om in een enzym dat ervoor zorgd dat eiwitketens worden afgebroken en tot losse aminozuren overgaan. De maag heeft een beschermingslaag tegen dit zuur maar alle andere lichaamsoppervlakken zoals die van onze slokdarm en andere darmen niet. Een chronisch mankement aan het hele stelsel die ons lijf moeten beschermen tegen het gevaar wat nu eenmaal een aspect is van zoutzuur kan zeer vervelende gevolgen veroorzaken. Een maagbloeding bijvoorbeeld of een beschadiging aan de darmen die op zijn beurt weer kan lijden tot kanker.

Ab Klink kan dit alles vinden op het wereldwijde web. Hij hoeft z,n ambtenaren maar de opdracht tot zoeken te geven en hij kan dan zelfs heerlijk achterover leunen in z,n riante ministerszetel. Hij kan zich zelfs zo zittend in z,n zetel laten bijscholen door een maag, darm en lever specialist. Ik vermoed dat hij zelfs dat laatste niet gedaan heeft. Want hoe is het nu in godsnaam mogelijk dat Klinkie juist de maagzuur-remmers uit het vergoedingenstelsel van de basisverzekering wil halen? Als Ab dit niet per omgaande terugdraait mag hij van mij het zuur krijgen.

Read Full Post »

Anders zou hun afdeling overvol raken

Er worden af en toe zinnen uitgesproken die meteen blijven hangen. Zinnen die je meteen verontrusten, kwaad maken of op een andere wijze verwonderen. Zoiets overkwam me zojuist, heerlijk genietend van m,n tweede bakkie leut zat ik de virtuele Volkskrant te lezen en daar trof ik zo,n zin aan. Op slag was ik alle vorige berichtjes die ik gelezen had kwijt en was m,n geest in de hoogste alarmfase. Het recht om te mogen sterven op een Intensive Care afdeling in welk ziekenhuis dan ook in dit land is iets dat alleen bepaald wordt door de specialist. Dat uitgangspunt is door de ” ethische commissie”  van de Nederlandse Vereniging van Intensive Care vast gesteld. De betrokken patient kan er niet meer op vertrouwen dat z,n naaste verwanten zijn of haar belangen nog kunnen behartigen. De naaste familie is door de specialisten opzij gezet. Zodra een specialist denkt dat verder medisch handelen zinloos is heeft hij zich het recht toegeeigend zelf te mogen beslissen over het recht op leven en dood. De motivatie die de voorzitter van de ethische commissie van die beroepsgroep daarbij gaf is hoogst verontrustend. ” Anders zou hun afdeling overvol raken”, veel simplistischder kan het onmogelijk nog gesteld worden. Zachtjes begint er in mijn hoofd een kakkafonie van kreten hoorbaar te worden. Vol is Vol en dergelijke schallen als echo,s door m,n hele wezen. Vlarden geschiedenis schieten als schimmen voorbij. Het lot van gehandicapten in het Duitsland van Adolf in aanvang naar de moordtechnieken die zo succesvol bleken te zijn in Sobibor en Auschwitz passeren de reveu. Ben ik nu paranoide of zo vreselijk getraumatiseerd door de verhalen over m,n vaders Shoa? Kan een mens zich het recht toe-eigenen om gewapend met de kreet ” anders zou hun afdeling overvol kunnen raken”  te mogen beslissen over andermans leven of dood?

Het recht om te mogen beslissen over leven en dood is een individueel recht. Het behoort aan niemand anders dan aan jezelf toe. Het leven in de Oostvaardersplassen maken voor mij dat wel heel duidelijk. Leven en dood gaat daar gelukkig  nog zonder enig menselijk ingrijpen. Maar ook daar is dat geen vanzelfsprekend recht meer. Ook daar wil een groep mensen het recht in eigen hand gaan nemen. Onder het mom van : dat is zo zielig, willen ze invloed hebben op het natuurlijke leven daar. In de winters bijvoeren bijvoorbeeld. En het gericht afschieten. En ik vraag me af hoe het nu toch komt dat er mensen zijn die menen de baas te mogen zijn over andermans leven en dood.

Read Full Post »

Lekker puh, of toch niet?

De betekenis van sjabbat is de heiliging van de tijd. Een kinderversje uit Israel heeft deze gedachte voor kinderen heel goed gevangen en op begrijpelijke wijze de sfeer rondom sjabbat iets tastbaars gegeven.

De schaduwen leggen zich over de  velden,                                                                                                                                         De dagen van de week zijn heen en voorbij                                                                                                                                         De sterren van sjabbat zijn verschenen,                                                                                     De sterren van sjabbat, zo mooi en zo  blij.

Er is bijna geen rust meer te vinden als ik zomaar naar deze wereld kijk. Een wereld waarin de ogen van de mens alleen maar gericht is op het vergaren van rijkdom. Waarin de mens in alles wat het doet de vertaalslag te gegeven dat het produkten zijn. Gezondheid is gedegradeerd tot produkt, je kunt het gewoon kopen lijkt het. Relaties zijn produkten, je kunt het immers ook al kopen. En geluk is natuurlijk net zo,n produkt. Als je  maar voldoende fictief kapitaal bezit dat z,n waarde in goudstaven gedekt heeft. Om dat kapitaal te bemachtigen moet je natuurlijk wel produkten leveren. Een soort ruilhandel waarin de gek bepaald hoeveel je voor dat produkt moet moet geven. Mensen die door zomaar wat toevalligheden in het bezit zijn van heel veel kapitaal bepalen de waarde van de produkten. Ze zijn heer en meester over de verdeling daarvan. Ze hebben daardoor de mens geconditioneerd in een alles vernietigende drang tot hebberig gedrag. Een gedrag dat tot stelen lijd, een gedrag dat tot moorden en oorlogen lijd.

Soms loopt het mis met de verdeling van het kapitaal. De hebberigen verdommen het om te delen. Heel vaak om reden dat wat ze bezitten door externe redenen opraakt. Zoals de fossiele energiebronnen nu zo langzamerhand op beginnen te raken. De werkelijke kapitaal-bezitters zien daardoor hun controle over de mens verdwijnen. Ze moeten nieuwe produkten ontwikkelen en in hun bezit zien te houden. Dat doen ze door de oude producten waardeloos te maken en de nieuwe peperduur. De mens die de pech heeft z,n inkomen te verdienen met juist die produkten die zo ontzettend gedefalueerd zijn in waarde heeft het nakijken. Hij raakt de kluts kwijt en raakt verblind door de manier waarop de werkelijke kapitaalbazen met opgedrongen herstelmaatregelen komen. Herstelmaatregelen die ze door hun stromannen, de bankiers en politici dus, laten uitvoeren. De mens moet zoveel mogelijk produceren. Dag en nacht, week in en week uit. Zoveel dat rust een onmogelijkheid lijkt te zijn. De rust juist die de mens zo broodnodig heeft om zichzelf te kunnen blijven. Om niet de slaaf van de echte kapitalisten te zijn.

Pesach is zo,n moment van bezinning en rust. Pesach is het verhaal van de bevrijding uit slavernij. Het is een periode van zeven dagen. Zeven dagen waarin de mens zijn zegeningen telt en aanvaard dat de dingen op zijn, dat het nieuwe er weer aankomt. Het past heel goed binnen de symboliek der seizoenen. De voedsel voorraden van een jaar zijn op en de lente brengt weer nieuwe voorraden voor het jaar in produktie. Het is de kracht die het leven in stand houd. Zoals ik dat hierboven in de afbeelding heb proberen vast te leggen. De Konikpaarden die de winter hebben overleefd in de bittere ernst van het leven in de Oostvaardersplassen die weer ontwaakt is uit de winterslaap en nieuw groen tevoorschijn brengt. In een repeterend systeem van herhaling waarop de mens denkt geen invloed te hebben. Waarvan ik altijd gedacht had: lekker puh!! Of hebben de werkelijke hebbers van  het kapitaal door hun allevernietigende hebberigheid dit levenssysteem voorgoed vernietigd?

Read Full Post »

Iemand de teugels uit handen nemen

Het gebeurde op èèn van die gewone zomerse juli-dagen van het jaar 1942  in het bezette Amsterdam  dat de Nazi,s de teugels uit de handen van de dertienjarige Annelies Marie Frank rukten. Nooit zou ze meer buiten kunnen spelen, naar school gaan, dansen en films kijken. Nooit zou zij nog èèn voet in een museum kunnen zetten. Vanaf die zomerse dag, de zesde juli, verloor zij het alleenrecht op haarzelf. Ze was eigendom geworden van een meneer uit Oostenrijk. Een meneer die haar gewoonweg niet wou houden, voorgoed van haar verlost wou zijn.

In haar naam leeft ze voort, voor eeuwig zal men haar kennen. Haar vader heeft haar laatste beetje eer ontnomen en alle gedachten van haar in de openbaarheid gebracht. Niets, maar dan ook niets bleef nog haar eigendom. Anne werd “handel”.  Hoeveel geld zij heeft opgebracht is niet bekend. Dat ze geld blijft opbrengen wel. Hoeveel geld zou er aan de strijkstok blijven hangen na aftrek van de kosten die de Anne Frank Stichting nodig heeft?

Deze vraag kwam bij mij op toen ik vanochtend in Het Parool een berichtje las dat melding maakte van een onderzoek van het Amsterdamse Uitbureau. Een onderzoek dat werd gehouden naar de belangrijkste merknamen voor de stad Amsterdam. Het Anne Frankhuis bleek de sterkste te zijn. En daarmee van onschatbare waarde voor de toeristen-industrie.

Read Full Post »

April fool,s day en de entertainmentindustrie

De geslaagde lobby waarover ik in het laatste logje schreef is, zoals Henk al terecht  in z,n reaktie op dat logje vermoedde, een verzinsel, een èèn april grap. De rechtenorganisaties van de entertainment-industrie zijn helemaal niet voornemens om een wetsvoorstel in te dienen om een heffing te bewerkstelligen op iedere internetaansluiting om zodoende misgelopen Royalty vergoedingen binnen te halen. Ik heb, gebaseerd op alle onwaarheden die men rond Fool,s Day te horen krijgt, het leugentje over die heffing op internetaansluitingen slechts gebruikt om ermee aan te geven dat het kleine clubje van de vier grootste platenmaatschappijen ( Universal, Sony BMG, EMI en Warner) tesamen hun overdonderend grote macht in de muziek- en filmindustrie behoorlijk misbruiken. Het zijn juist zij die het meeste profiteren van de rechten op het creatieve geesteswerk van de artiesten. Door de wurgcontrakten die zij de artiesten opleggen hebben deze maatschappijen de rechten die aan het creatief geesteswerk van de makers en uitvoerenden zit in beheer. De artiest heeft er weinig zeggenschap over.

De  entertainmentindustrie is de opdrachtgever en verhulde eigenaar van de rechtenorganisaties zoals de BUMA/STEMRA, de NVPI, de RIAA en meer. Dat deze industrie opkomt voor de belangen van de artiesten is in mijn optiek dan ook tweifelachtig. Zij hebben veel meer oog voor hun eigen portomonee.

Sinds de tijd dat de vinylplaat ter ziele ging en muziek digitaal werd veranderde daarmee de hele manier waarop muziek wordt gemaakt, vastgelegd en gedistribueerd. Muziek is als het ware een digitaal signaaltje geworden dat praktisch geen fysieke ruimte meer inneemt. Dit gegeven, gecombineerd met de zegeningen van het internet, vormen een grote bedreiging voor de muziekindustrie. Het machtsmonopoly dat zij door het industriele karakter daarvan bezaten is achterhaald. De hedendaagse technologie heeft het voor ieder mogelijk gemaakt om zelf  een muzikaal produkt te kunnen maken, gewoon thuis. Het distribueren ervan is tegenwoordig een fluitje van een cent. De entertainmentindustrie met z,n rechtenorganisaties hebben niet in de gaten dat zij een strijd aan het voeren zijn die zij onmogelijk nog kunnen winnen. Juist doordat zij zich zo sterk focussen op vermeende misgelopen verkopen en daardoor misgelopen inkomsten door het illegale downloaden houden zij zichzelf voor de gek en stevenen bijna verblind af op de afgrond.

In het licht van de technologische ontwikkelingen en de daarmee samenhangende mogelijkheden voor artiesten is het onzinnig geworden om nog royalty,s te heffen op blanco informatiedragers.* Het zou beter zijn als de entertainmentindustrie zich eens gaat bezinnen op hun eigen bestaansrecht . Zouden zij zich eens achter hun oren moeten krabben en moeten gaan zoeken naar alternatieven die rekening houden met de technologische ontwikkelingen.

Artiesten kunnen zichzelf tegenwoordig aardig verkopen en kunnen daardoor baas blijven over hun produkt, produkt dat muziek heet. Het produkt dat zij in digitale vorm hebben geproduceerd dient slechts als advertentiematriaal. Het publiek kan dan beoordelen of zij het live willen horen en betalen de muzikant door naar conserten te gaan. En is de artiest terug waar ze moeten zijn, op de buhne.

• lees  CyberIndie van Maarten Brinkerink eens als je geinteresseert bent in dit onderwerp.

Read Full Post »