Leibele,s lievelingsteksten op donderdag

Op het einde van de jaren zeventig werd de muziekindustrie voorgoed doodziek. Een kwaal die zo besmettelijk bleek te zijn dat het zelfs de meeste van  z,n artiesten besmette. Plots was de wereld opgescheept met de grote hits van de Bee Gees met hun saturday Night Fever, de deuntjes van Grease en de eerste hit van Dire Straits. Voor de platenmaatschappij en de artiesten die dit alles uitbrachten was niets te gek meer. Het steeg het toen zittend managment behoorlijk naar de kop. De muziekindustrie werd dekadent en aarts lui. De gevaren die op de loer lagen werden gebagataliseerd en genegeerd. Op het grote succes van de recente hits moest natuurlijk een ietwat soberder tijd aanbreken. En die bleef uit. De zondebok werd snel gevonden. Het was het “thuis copieren” dat de schuld kreeg. Het gebrek aan kreatiefe managers bleek echter de grote boosdoener, nog steeds zit de muziek industrie met dit soort managers opgescheept. Echt zoeken naar talent doen ze niet meer. Met sjachereinige smoelen beluisteren ze de tapes en cd-tjes die ze van mogelijk talent opgestuurd krijgen. En wachten af wat minkukels presenteren in Idols. Ondertussen zijn de echte muziekwinkels verdwenen. de grote jongens zoals Free record Shop domineren de markt. Import is tegenwoordig nauwelijks nog te vinden. Muziek haal je bij de Kruidvaten, de Blokkers en de Shell pomp. Met weemoed denk ik terug aan èèn van de mooiste nummers uit de tijd dat niet het thuis kopieren maar de muziekindustrie zelf de muziek vermoordde. Luister maar en zing mee.

De intrede van de CD, de flop van de DCC , Minidisc en SACD hebben er alleen maar toe geleid dat de prijs voor de consument hoger werd. En dat muziek de magische uitstraling verloor die het oorspronkelijk had. Overal om je heen hoor je tegenwoordig muziek, tijdens het shoppen, in wachtkamers en tijdens de telefonische wachttijd bij veel bedrijven . En ondertussen wordt het aanbod in repertoire steeds minder.

De foto geeft een inkijkje in èèn van de laatste echte platenzaken, platenhuis Het Oor in Almere. Een platenwinkel die naast de glazen schijfjes die CD en DVD genoemd worden ook daadwerkelijk nog de zwarte vinyl schijven verkoopt. Met een aanbod die nog wat te ontdekken biedt voor de muziek liefhebber.

Read Full Post »

Rechts gaat uit z,n dak

Het is tegenwoordig heel erg gezellig bij Rechts.Tijdens al hun borreluurtjes smeden ze snode plannen die op hun beurt weer aanleiding zijn voor nog meer gezellige bijeenkomsten. Taart is er in overvloed. Om linkse politici daarmee te trakteren als die een ego-dokument in boekvorm presenteren in een Amsterdamse bibliotheek  bijvoorbeeld. Rechts ging uit z,n dak door Duivendak. Links kan dan ook maar beter zwijgen lijkt de boodschap van een taart.

Het schijnt dat Rechts, het CDA, de VVD, de Christen Unie en Blonde Geert tesamen met Enge Rita een moordaanslag op Links aan het plegen zijn. De Vastgoedboeren en hun trawanten hebben het voor het zeggen. Mondige burgers moeten plaatsmaken voor deze praatjesmakers. Krakers mogen zich alleen nog maar uitleven op walnoten. Natuurbeschermers bemoeien zich maar met hun eigen tuin. De Rechtse Coup voltrekt zich tot nu toe nog stilletjes. Het is niet te hopen dat dat zo blijft.

Read Full Post »

Kleuren en mijn episodisch geheugen

De overgang van de zomer naar de herfst heeft zich heel voorzichtig aangekondigd. Het onzichtbare proces van veranderen begint zichtbaar te worden. Ik merk het buiten aan het licht, de geuren en de kleuren. Alles is, gaat voorbij en komt weer terug. Zoals her-inneringen je ineens weer terug brengen. De eerste kleuren van de komende herfst zien er uit zoals ik die zaterdag jl heb vast gelegd. Die kleuren openden een episode uit mijn tienerjaren. Het was weer negentienhonderd en zes en zestig en herfst. Ik woonde in Miste, een “buurtschap” bij Winterswijk. In een klein en heel oud Saksisch boerderijtje dat aan de rand van een zandweggetje stond. Het was een weekend. De avond er voor was ik wezen stappen in het dorp dat gemakshalve   Wenters heet. Ik had daar, toen ik terug naar huis ging mijn brommer laten staan omdat ik een lift kreeg van iemand met een auto om die kilometrs te overbruggen die tussen Wenters en Miste lagen. Het bier , het feit dat m,n brommerlampen het niet deden en het gemak hadden me dat doen besluiten. De volgende ochtend besloot ik mijn brommer op te gaan halen omdat ik die nodig had om die avond naar een paar dorpen verder op te gaan. Er zou daar die avond èèn van die vele Nederlandse bands optreden, welke weet ik niet meer. Bij het kruispunt aangekomen waar mijn brommer geparkeerd stond zat ik in dubio: zou ik eerst langs een vriendin gaan of direkt m,n brommer pakken? Ik besloot het laatste te doen. Met mijn voeten al op het zebrapad werd mij doorlopen abrupt belet. Een kever, je kent ze vast wel, zette z,n voorbumper tegen mijn linkerbeen aan en wierp mij tegen de stoeprand. Het duurde wel eventjes voordat ik me dit allemaal realiseerde. En ik bedacht me dat ik maar heel eventjes moest blijven liggen en dan gewoon weer opstaan. Ik wilde uiteindelijk gewoon gaan stappen die avond. Bij mijn enigste poging om op te staan gingen twee helften van mijn linkerscheenbeen langs elkaar heen. Ik kan jullie zeggen dat dat geen prettig gevoel is. Er verschenen allerlij hoofden boven mij. Sommigen wisten wel wie ik was,: dat is die Provo uut Miste. Daarmee duidelijk makend dat mijn haren veels te lang waren. Het was toevallig mijn huisarts die voorbij kwam en de inmiddels geariveerde politie wist te vertellen dat mijn been behoorlijk gebroken was. Hij heeft het gespalkt en de Politie heeft mij met hun busje naar het ziekenhuis gebracht. Want ja, een ambulance was zeldzaam daar in de Achterhoek.

Het was toen bijna herfst en de  Spencer Davis Group had net hun album Autumn 66 uitgebracht.

Read Full Post »

Voor onze eigen veiligheid

Gisteren was er overdag weer heel wat imaginairs te zien aan de hemel. En ik moet bekennen dat zo iets niet bepaald bevordelijk is voor mijn  veilig rij-gedrag. Als kind, en dus beginnend weg gebruiker, heb ik geleerd dat je je ogen op de weg en dus het verkeer gericht moet houden. Om ongelukken te vermijden. Met dit soort wolken partijen heb ik daar moeite mee. Op de scootmobiel of mijn brommertje gebruik ik altijd een headset met het mobiele bellen. Niet omdat de wetgever dat zo bepaalt heeft maar doodgewoon voor mijn gemak en veiligheid. Ik heb tot nu toe nooit kunnen begrijpen waarom fietsers niet de verplichting hebben om hands-free te bellen. Ik acht dat veel gevaarlijker dan dat je dat belgedrag hebt op een scootmobiel. Die vrijheid die de bellende fietser heeft staat ter discussie. De wetgever, zo druk als hij tegenwoordig door dit kabinet geworden is bij het verzinnen van verboden, is voornemens om ook dat strafbaar te gaan stellen. Voor onze eigen veiligheid. Het zal niet lang duren eer de creatieve en o zo bezorgde geesten van onze wetgevende personages uit de Tweede Kamer en het Kabinet met het verbod gaan komen dat we tijdens het deelnemen aan het verkeer het verboden zal zijn om naar de hemel te turen.

Read Full Post »

Niets

Er was niets aan de hand. Er waren genoeg gedachten die ik een vorm had kunnen geven op dit weblog. Ik heb geen benen gebroken, de bof heeft me al heel lang geleden een aantal vrije dagen bezord. Er was dus gewoon helemaal niets aan de hand. Ik kwam er gewoon even niet toe om zelf te loggen en om de logs van jullie te bezoeken. Ik ben bezig geweest (en nog) met het binnen halen van een aantal bestanden van dingen die ik graag wil hebben.Omdat ik de C partitie van mijn harde schijf ga voorzien van een fris nieuw begin. Dit betekend dan ook dat ik nog wel wat meer zaakjes moet regelen, het back uppen van tal van dingen. En zo kom ik weer tal van mooie dinetjes tegen zoals de foto hier boven. En dit prachtige stukje muziek van de Finse band  Battlelore. Dus als ik af en toe eventjes afwezig ben zit ik lekker na te genieten van alle plaatjes die ik met de camera in de afgelopen maanden heb vast gelegd. Vertoef ik in gedachten weer eventjes in de geurige vlindertuin die geadopteerd werd door twee basisscholen bij mij in de buurt. En geniet ik weer van de prachtige muziek die ik op onze computer heb bewaard. Dit, samen met de heerlijke ritten op de scootmobiel door het regenachtige landschap vind ik op dit moment al voldoende.

Read Full Post »

Alles heeft z,n tijd

Afgelopen donderdag had ik iets anders aan mijn hoofd dan het gebruikelijke plaatsen van èèn van mijn lievelings teksten. Het maakte me maar weer eens duidelijk dat alles z,n eigen tijd heeft. We beloven zo veel, we nemen ons zoveel voor en denken dat er verder niets is dat er voor zorgt dat we een belofte of voornemen niet kunnen nakomen of gewoonweg even moeten uitstellen. In joodse kringen spreekt men vaak, voordat er iets beloofd of voorgenomen wordt, de wens uit dat het afhankelijk is van leven en welzijn. Een slag om de arm als het ware.

In de laatste weken ben ik besmet met het Hyves virus. Een virus dat er voor heeft gezorgd dat ik afgelopen donderdag geen song en geen tekst plaatste in dat wekelijks rubriekje over mijn lievelingsteksten. Het is namelijk even geen tijd daarvoor. Mijn misjpoge, dat wil zeggen een aantal nichten en neven er van, hebben elkaar, waaronder ik, gevonden via Hyves. En we zijn nu bezig om dat wat er over is gebleven van onze sterk in aantal gereduceerde misjpoge terug te vinden.

Het had niet eerder kunnen gebeuren omdat er voor alles een tijd komt. Zoals bezongen door Pete Seeger, Pete Seeger samen met Judy Collins en  The Birds . Zoals Roger McGuinn het zong en waarvan de tekst te vinden is in het derde deel van de Tenach dat Ketoeviem heet.

Read Full Post »

Een krantje halen

Nadat ik de honden had uitgelaten, koffie had gedronken en m,n postvak had bekeken vanochtend bedacht ik me dat ik wel weer eens de gratis verkrijgbare De Pers kon gaan halen. Zoals altijd, wanneer ik de deur uitga, nam ik m,n camera mee. Je weet ten slotte maar nooit wat voor bijzondere beelden je ogen vangen. De wind was tamelijk krachtig en het veroorzaakte dat heerlijke geluid.Geluid dat alleen de wind samen met de bladeren van de struiken en bomen kunnen maken. Ik hou van dat geluid en hoor dat dan ook het liefst zonder de geluiden die door de mens gemaakt wordt er door heen. De scootmobiel bracht me dan ook, nadat De Pers in m,n tas was verdwenen naar de Oostvaardersplassen. Het was bijna onmogelijk om de talrijke vlierbessen, waarvan er al een hele hoop donkerblauw tot zwart gekleurd zijn, te fotograferen. De lucht had weer een pracht aan de meest imposante en mooie wolkenpartijen. Ik hoorde alleen de wind en mijn gedachten. En ik had geen behoefte meer aan de zinnen die de papieren bladzijden van De Pers lieten zien. Het nieuws waar ik naar zocht was rondom me heen, boven me en drong door tot voorbij de ingangen van mijn oren

Read Full Post »

Schone schijn

De wereld heeft een oogje dichtgeknepen. De Chinese machthebbers geloven in de maakbaarheid van een illusie. Beijing oogt schoon door het er opzettelijk te laten regenen. Ze geloven daar dat wanneer de smog verdwenen is en de straten zijn schoongespoeld van de stad waar de hele wereld nu naar kijkt diezelfde wereld het vuil in de rest van China niet meer ziet. Dat het niet meer ziet dat Tibet nog steeds bezet wordt. Dat het de bevolking nog steeds grootschalig onderdrukt. Dat de wereld nog steeds niet door heeft dat China, het land van de  Olympische gedachte, de wereld nog steeds niet serieus neemt.

Ik kan de Chinezen geen ongelijk geven in hun gedachte dat de Olympische spelen ten grondslag ligt in de maakbaarheid van de schone schijn. De media hebben nu vooral oog voor de sporters, voor het Chinese culturele erfgoed. de politieke Bobo,s uit de rest van de wereld staan te trappelen om naar China af te reizen. Slechts af en toe spuien ze in hele nette woorden een beetje kritiek als het om de mensenrechten gaat. Voor de schone schijn.

Read Full Post »

Leibele,s lievelingsteksten op donderdag

Vandaag voor de verandering eens geen eigen foto bij deze enigste vaste log van iedere week. Omdat ik nergens de tekst kan vinden die ik nu wil plaatsen  heb ik maar eens gekozen voor een andere creatieve uiting van de artiest die ik voor vandaag gekozen heb. Kevin Coyne, een man die een heel bijzonder plekje heeft bij mij. Omdat hij, net zo als ik dat een tijdje gedaan heb, werkzaam is geweest binnen de psychotherapie. En die achtergrond is in z,n songteksten vaak duidelijk te merken. Èèn van z,n mooiste songs geeft heel duidelijk z,n kijk weer op de muziek-industrie. De tekst is een waterval aan woorden die ik hier onmogelijk kan neerpennen. Luister dus maar aandachtig naar ” having a party” en geniet.

Read Full Post »

Scheldwoorden, schuttingtaal en nette zinnen

In de afgelopen dagen is er weer heerlijk op los gescholden, beledigd en verdoezeld.Een boottochtje door de Amsterdamse grachten van mensen die van mensen houden was aanlijding voor heel wat tumult.Een politieke partij die zich vereenzelvigd met het Socialisme gedroeg zich volgens een politieke partij die zich vereenzelvigd met de woorden uit de Heilige Schrift nogal provocerend. Het onderbuik-gevoelens etalerende programma Standpunt nl gaf weer ruim baan aan hen die niets van homosexualiteit moeten hebben. Al die feestende homo,s hebben niets emanciperends te verwachten van een samenleving waarin een paar ministers en een burgemeester zich welliswaar solidair opstellen met een door hun sexuele geaardheid tot minderheidsgroep gedegradeerde gediskrimineerde groep en ondertussen gewoon deel uit maken van een kabinet dat homo,s uit Iran en andere onveilige landen het liefst gewoon weer terugstuurt. Zolang er in onze taal nog woorden zijn die homosexuelen benoemt in scheldwoorden, schuttingtaal en nette zinnen zal er wat betreft de emancipatie van deze groep nog voldoende te knokken overblijven.

Read Full Post »