De terugkeer van een scheet

“

“Ik wilde je het verhaal van de scheet van de waterdrager vertellen” , zei de ene stem, “de scheet die hij in zijn dromen heeft gelaten. Maar ik kan het verhaal niet vinden”.”Een scheet levert geen verhaal op”,  zei de andere stem. “een scheet is alleen een bevestiging”.                                                                                                                                                                                                           “Een bevestiging waarvan? Hij bevestigt dat ieder mens uniek is. De een lacht als iets hem opwindt, de ander giechelt, sommigen boeren of grijnzen, velen stoppen iets in hun mond of slikken of snuiten hun neus, anderen huilen, weer anderen doen maar alsof en vegen hun ogen af.

Dit zijn zomaar een paar regels uit “De terugkeer van Jossel Wasserman en het is geschreven door Edgar Hilsenrath. Bij aanvang van de toespraak die ik voor Mannie hield, op een dag na nu een week geleden, had ik de neiging om een scheet te laten. Als een zinloos protest tegen de gotspe van het leven, de dood.  Die scheet heb ik niet gelaten, maar kwijt ben ik het ook nog niet . Dus draai ik maar af en toe een lekker stuk muziek, heel hard.

Read Full Post »

Neurotransmitters en hormonen

Mooi, zonnig en warm weer heeft het effect dat het tal van bijwerkingen veroorzaakt. Mensen worden er vrolijk van, krijgen er korte lontjes van, worden loom en rustig, voelen de behoefte om veel kabaal te maken en vinden zomaar plots een ander heel erg lief. Mooi weer wordt in de literatuur en in de muziek vaak lyrisch beschreven. Als het mooie weer greep op je gekregen heeft ontkom je niet aan èèn van deze bijwerkingen. Verzet daar tegen is zinloos. Wetenschappers zijn soms ijskoude kikkers en zijn slechts geinteresseert in het  “waarom” van deze emotionele gevoelens. Ze blijven steken in de wetenschap die ze hebben opgedaan van hormonen en neurotransmitters. Het heeft een haast sadistische trek veroorzaakt bij die meeste wetenschappers om het zorgeloos genieten van verliefdheid  door hun kille, rationele verklaringen over het hoe en waarom te vernietigen.

Gedragswetenschappers, waaronder die waar ik het hier over had, hebben hun nut voor politici en economen. Met hun theorietjes en bevindingen kan flink geld verdiend worden. Het psychisch welbevinden van de mens in deze tijd is van directe invloed op de economie. Depressies, schizofrenie, psychoses en verslaving bijvoorbeeld wordt door menig politicus gezien als een storende factor voor het financiële welbevinden van vooral de hogere klasse. Het is een kostbare zaak om psycho-therapie aan te bieden en werkgevers zitten met arbeidskosten die niet ingevuld worden maar alleen Euro,s kosten. Psycho-therapie moet tegenwoordig snel  gebeuren. Riagg,s en de GGZ mogen van de politiek (en dus de zorgverzekeraars)  alleen nog maar de meest snelle en goedkoopste vorm van psycho-therapie aanbieden. De Rationele Emotieve Training ( RET) is het toverwoord. Naast het toepassen van deze RET therapie zijn de wetenschappers vooral bezig met het zoeken naar de invloed van hormonen en neurotransmittors die van invloed zijn op het psychisch welbevinden van de mens. Die stofjes in ons brein die van invloed zijn op ons geluks-gevoel zijn tegenwoordig in beeld gebracht en wordt op grote schaal door de pillen industrie op grote schaal geproduceerd. Seroxat en andere soorten worden in grote hoeveelheden door de strot van de mens gedouwd. En daarmee zijn ondergang.

Read Full Post »

Een smoes aan de misjpoche

Er bestaan mensen die smoezen verzinnen om zich uit vervelende situaties te lullen waarin zij zichzelf hebben gemanoeuvreerd. Naast velen onder hen die terecht stonden voor de rechters in de Nürnberger Prozessen heb je nu bijvoorbeeld ook  Radovan Caradzic. Hij heeft verzonnen dat het hoge tempo van zijn proces door de rechters van het Joegoslavië-tribunaal zo hoog is dat het z,n gezondheid zal schaden. Ook ik, ik geef het maar toe, heb als Amsterdams schooljongetje, die welbekende Mokumse smoes gehanteerd dat de brug open en  ik lopend was zodat die brug voor mij gesloten was. Smoesjes verzinnen is iets dat je als kind  jezelf aanleert om aan de toorn van anderen te kunnen ontkomen. Het aanleren van zo,n gedrag doe je omdat je de voorbeelden daarvoor krijgt aangereikt door de volwassenen in je dichte omgeving. Je ouders bijvoorbeeld die je vertellen dat ze geen tijd hebben voor je omdat ze belangrijkere dingen hebben te doen dan om even tijd aan je te besteden. De krant of een boek lezen, een kletspraatje houden via de telefoon met een rot tante of even praten met de buurman blijkt ineens zo,n gewichtige zaak dat hen de tijd ontneemt om gewoon even een antwoord te geven op een voor jouw gewichtige en belangrijke vraag en het overduidelijk is dat ze gewoon geen zin hebben in je vragen. Een simpel ja of nee antwoorden vinden ze even moeilijk en dat durven ze dan niet toe te geven. In de nu aangebroken verkiezings periode kunnen we ons dan ook weer geconfronteerd zien met de smoezen van politici die zich uit netele posities proberen te lullen, in de hoop dat de kiezers gewoon een stelletje kinderen zijn die de smoezen pikken.

In de afgelopen negen dagen die tussen het overlijden en de crematie van Mannie zat ben ik op bepaalde momenten geconfronteerd met volwassenen die zich bedienden van smoesjes om zichzelf vrij te pleiten van hun ondoordachte en soms verschrikkelijke reacties. Een naaste  bloedverwant van hem  die gewoon op vakantie ging en de smoes verzon dat ze alleen naar zijn crematie zou komen als een ander ook kwam.

Read Full Post »

Vroeg in de ochtend

Het was vroeg in de ochtend van donderdag 17 oktober 1963 dat ik, net nadat ik de kapel van een internaat had verlaten, aan tafel zat in de eetzaal om aan mijn ontbijt te beginnen. De “hoofdpater”  liep naar de tafel waar ik zat totdat hij bij mij stond. Hij had me iets te vertellen en ik moest even met hem mee naar zijn fraaie werkkamer. Daar vertelde hij mij dat ik zo snel mogelijk naar huis mocht. Het waarom moest ik van mijn ouders horen en hij gaf mij daartoe de hoorn van de oude zware en zwarte bakeliete  telefoon. Mijn moeder was die nacht van haar negende kind bevallen.

Het was vroeg in de ochtend van dinsdag 11 mei 2010 dat mijn tweelingzus mij belde met de mededeling dat mijn broertje in die nacht plotseling, onverwacht, was overleden. Jurgen Leo Frozen  Mannie, ik noem al je namen ook al moet ik nog steeds aan die laatste drie wennen, ik hou van jou en zal je ontzettend missen. Ik ben je enorm dankbaar voor al die zaadjes die zich in mij en vele anderen hebben vastgezet in de her-inneringen aan jou en al die mooie kunstwerken die je nu hebt achter gelaten. Ik zal jou nooit vergeten.

Read Full Post »