“
“Ik wilde je het verhaal van de scheet van de waterdrager vertellen” , zei de ene stem, “de scheet die hij in zijn dromen heeft gelaten. Maar ik kan het verhaal niet vinden”.”Een scheet levert geen verhaal op”, zei de andere stem. “een scheet is alleen een bevestiging”. “Een bevestiging waarvan? Hij bevestigt dat ieder mens uniek is. De een lacht als iets hem opwindt, de ander giechelt, sommigen boeren of grijnzen, velen stoppen iets in hun mond of slikken of snuiten hun neus, anderen huilen, weer anderen doen maar alsof en vegen hun ogen af.
Dit zijn zomaar een paar regels uit “De terugkeer van Jossel Wasserman en het is geschreven door Edgar Hilsenrath. Bij aanvang van de toespraak die ik voor Mannie hield, op een dag na nu een week geleden, had ik de neiging om een scheet te laten. Als een zinloos protest tegen de gotspe van het leven, de dood. Die scheet heb ik niet gelaten, maar kwijt ben ik het ook nog niet . Dus draai ik maar af en toe een lekker stuk muziek, heel hard.
Ik kan me de reactie voorstellen, het helpt niemand, maar wellicht lucht het op…
Muziek kan een lekkere uitlaatklep zijn, het is fijn als het je een klein beetje helpt het gemis te verwerken.
Muziek, scheten laten, boeren, het kan allemaal zo heerlijk helend zijn, so go your own way!
En laat ik jou dan nu even een hele dikke knuffel geven, vertel mij de mooie verhalen maar….. en laat die scheet onderweg!
De toespaak heeft indruk op me achter gelaten. En omdat je zei wat je zei, vind ik dat je die scheet gewoon moet laten. Maar pas na het liedje van Frank Zappa. Wat een muikaal uniek persoon.
Ik had de neiging om te gaan applaudiseren…..en moest natuurlijk giechelen….
Scheten laten en boeren, het lucht zo heerlijk op.
Het heeft absoluut zijn tijd nodig.
Scheten vind ik vies, en boeren trouwens ook.
En daar kan ik dan weer niks aan doen.
Ik begrijp je wel, woede moet eruit….
Sommige scheten moet je gewoon laten, of eigenlijk alle, anders blijft het je toch dwars zitten. Dankzij jou heb ik ook weer een keer Zappa keihard gehoord.
@ aan allen: De scheet heb ik achteraf gelukkig gelaten en jullie reacties waren hartverwarmend. Mijn oprechte dank daarvoor!
En ik vond het heerlijk te lezen dat je geweldige visite hebt gehad die honderd keren leuker was dan een open dag of een straattheater festival die eraan komt 😉
En nog even een dikke knuf, want werkelijk? Er gaat geen dag voorbij dat ik zijn naam lees in mijn linklijst en denk… verwijderen of.. maar ik kan het niet eens!
XXX
laat vliegen wat vliegen moet zeg ik steeds wanneer ik er ene laat vliegen.
Misschien zet ik er ene op youtube en wordt het een wereldhit.
Laat maar waaien Leibele. Hoewel je niet moet denken dat je dan uniek bent. Want ik ken heel wat mensen die ze ook laten.
Hoewel… iedereen geeft naar ik aanneem toch wel een eigen accent aan dat windje.