Feeds:
Berichten
Reacties

Archive for the ‘Luister lekker’ Category

Een leerplichtig prinsesje, een prins in afwachting van een beloofde kroon , een eeuwig glimlachende vrouw die op grond van het een-en-veertigste Koninklijk Besluit dat genomen werd op 25 februari 2002 zich prinses mag laten noemen en een Zeeuwse meneer die de beschikking heeft over een regerings vliegtuig  zijn tesamen slechts èèn klein groepje mensen die zich de vrijheid hebben veroorloofd om te zorgen dat het Olympisch vuur van de Winterspelen een vervuilend effect zal hebben op het milleu. Sport mag verbroederen, sport het kan uiterst gezond zijn, sport wakkert heel vaak nationalistische sentimenten aan, sport doorbreekt de vaste programmering  van menig media bedrijf. Sport heeft krijgskunde en millitairisme een gezicht gegeven en geeft daardoor nog wel eens een aanleiding tot geweld. Sport is over-gewaardeerd en dat heeft z,n consequenties.

Politiek is vergelijkbaar met sport bedacht ik me gister avond. Lui hangend op de bank bracht ik m,n tijd door met naast een mooie Britse film vooral heel veel onzin op de televisie. Televisie kijken is dan ook niet m,n allereerste wens voor een gezellig dagje niksen. Het feit dat een kaakchirurg mijn bovengebit uit mijn bovenkaak haalde en daar in de plaats een kunstgebit plantte en, alsof het nog niet genoeg was, ook nog een  uit de onderste kaak aan de linkerkant bevindende kies ontstal was de aanleiding voor zo,n avondje televisie-ellende. De treurigheid waarmee Femke, Pieter, Wouter, Agnes, Alexander, Mark en Geert van een politiek debat met twee showmasters van de Publieke Omroep een show maakten wekte bij mij de associatie op van sport. Een sport waarbij het gebruik van kaken, intellectuele hersenspinsels, en vooral veel tijd noodzakelijk zijn met, en dat is absoluut noodzakelijk, een hoop publiek.  En ik verbaasde me over het feit dat van alle deelnemende Politieke Partijen er èèn partij was die een reserve speler had ingezet. Jan Peter, de vaste speler van het CDA zat op dat moment op z,n krent ergens in Canada naar de Olympische rookpluimen te staren en was voor dit sportieve debat vervangen door meneer Pieter Van Geel.

Beide sporten, die Olympische en die Politieke hebben veel gemeenschappelijks. Iedere speler heeft een vervanger, het vergt veel tijd, het is vermakelijk en slaapverwekkend , het nodigd nogal eens uit tot het plegen van geweld en het is bovenal een grote belasting voor het milleu. Beide sporten die avond deden mij m,n napijn van al dat gesjor aan m,n kaken niet vergeten. Daar hielp alleen Ibrufen 600mg en mooie muziek bij.

Read Full Post »

Onze harde schijf heeft iets dat er niet thuis hoort. Dat “iets” zorgt er voor dat de gebruikelijke snelheid waarmee het z,n werk doet een stuk minder is geworden en dat het vooral merkbaar is bij het laden van internet browsers, ongeacht of deze nu IE 8, Firefox of Google Chrome is. Het zou, dacht ik , geen probleem moeten zijn. Een kwestie van schijf controle uitvoeren en zo de fout of foutjes en mogelijke beschadigde sectoren opsporen en laten herstellen. Dus even chkdsk laten uitvoeren., een normale handeling dacht ik. Maar wanneer ik het doe krijg ik de melding dat het volume ten behoeve van de directe toegang niet te openen is. Zelfs niet wanneer ik dat via DOS als administrator probeer omdat DOS het verdomd om naar het wachtwoord te vragen. Microsoft,s  telefonische helpdesk is pas maandag weer bereikbaar dus doen we het maar even op een trage manier.

In de voorbije weken hebben een aantal paarden in de Oostvaardersplassen zich een weg gebaand over het ijs en zijn zodoende in het Oostvaardersbos beland. Ze zitten daar nu een beetje opgesloten tussen afrasteringen, wildroosters en dun ijs. Zoals ik nu dus op zoek ben naar een openening  om in het volume van de c schijf van onze computer te komen zijn deze paarden op zoek naar een opening om weer in hun grotere terratorium  van die Oostvaardersplassen te komen en mogelijk weer hun aansluiting te krijgen bij hun eerdere kudde. Ze worden er momenteel een handje bij geholpen door de boswachters van Staatsbosbeheer die een aantal wildroosters vol zand hebben gegooid naar een hek dat de toegang tot het gebied geeft. Het probleem is natuurlijk wel dat dit op een manier moet gebeuren waarbij de Hekrunderen en de paarden die de overtocht over het ijs niet gemaakt hadden niet alsnog naar het Oostvaardersbos zullen komen. Het zullen dan ook spannende dagen worden.

Gisteren hoorde ik tijdens een radio programma van de VPRO  dat over de tentoonstelling over drie generaties joden en de kampen van  Theresienstadt en Auschwitz  ging op Radio 6 een song over hoe de stad New York de zanger vermoord. Een opmerkelijke muziek keuze voor een interview met de makers van de al evenzeer opmerkelijke  multi-mediale tentoonstelling  “Auschwitz  nu, drie generaties”.  Een tentoonstelling dat feitelijk ook over een opening gaat. Van het zwijgen over de persoonlijke her-inneringen van grootouders en ouders naar de derde en ook tweede generatie na de Shoa naar het vertellen daar over.

Read Full Post »

Zoals jullie zien is er geen enkel kaarsje te bespeuren op de bovenstaande foto. En ook het weer dat de foto doet vermoeden is niet het weer dat we nu op dit moment  hebben. Die foto heb ik dan ook op de dertiende dag van  augustus in dit jaar gemaakt om zestien uur en zeven-en-veertig minuten. Ik schrijf hier toch over die drie kaarsjes, dat ik die drie kaarsjes niet heb, dat ik domweg vergeten was die kaarsjes te kopen.

Het is namelijk zo dat het sinds vrijdag weer  חנכה חנוכה  ofwel Chanoeka is. Ondanks dat ik denk dat  E,lohim (hij van gene zijde of ook wel god genaamd) sinds Sobibor en Auschwitz en al die andere verschrikkelijke oorden ook dood is heb ik toch wel iets met dit soort joods religieuze feesten. Koester ik de wens om deze tradities niet het graf in te laten gaan. Vandaag dus tik ik mij op m,n vingers omdat ik het glad vergeten was. Natuurlijk heb ik wel een glad excuus voor handen, uiteindelijk is mij deze menselijke kwaal om jezelf vrij te pleiten niet vreemd. M,n Chanoekia, die negenarmige kandelaar die ik als nalatenschap van m,n overleden zus ieder jaar daarvoor gebruik heeft kleine kaarsjes nodig. Een formaat die ik hier in Blijmakersveen niet kan kopen. En toen ik deze afgelopen week wel in Amsterdam was heb ik er gewoon niet aan gedacht die ook even aan te schaffen.

Speciaal voor m,n zus en omdat dat ik ik zeker weet dat zij, mocht er een hemel bestaan, hier wel van zou houden dit Chanoeka lied.

Voor de tekst er van kun je hier klikken

Read Full Post »

In 1967 werd in Engeland een langspeelplaat van The Beatles uitgebracht dat een nummer bevat die me nooit meer los liet. Het album  Magical Mystery Tour was op zich al een plaatje, maar in het bijzonder dat ène, tweede nummer op die langspeler: The fool on the hill. *. Tijdens de periode dat ik kortstondig in het Verenigd Koninkrijk woonde, 1969, in Lancashire zong ik dat dan ook vaak. Het was, wanneer ik me hoog op de heuvels en bergen van het Penninisch Gebergte bevond, toepasselijk op mijzelf. Zonder een cent op zak te hebben was ik in dat jaar naar een vriendin daar gegaan. Niet zozeer vanwege haar als wel om weg te komen uit de benauwende leefomgeving van m,n pleegouders en m,n echte ouders. Ik had het wel met ze gehad. Mijn eigen weg gaan maar wel in de vertrouwdheid van je eigen land blijven vond ik niet echt aantrekkelijk. Het hippe England trok me veel meer. Iedere keer wanneer ik The Fool On the Hill hoor komen spontaan weer flarden van dat England bij mij naar boven. Een filmpje op YouTube dat ik onlangs vond maakt het beeld van hoe het er daar uitzag weer kompleet omdat ik dat stuk zo goed in m,n herinneringen heb.

The Fool was ook een Nederlandse Designgroep uit die jaren zestig die begonnen was door Simon Postuma en Marijke Koger. Zij werden vooral bekend door de psychedelische lp hoezen en de hippe kleding van hun hand. De twee oprichters van deze beweging werden bij toeval ontdekt op Ibiza door een Britse fotograaf die foto,s van hun kleding in The Times publiceerde.  In London begonnen zij een ontwerp studio die aangevuld werd met die Britse fotograaf, Barry Finch en Josje. Zij werd het meest bekend.

Gisteren moest ik weer eens aan het woord “fool”  denken. Aanleiding was een tweede kamer lid, de VVDer Arend  Jan Boekestijn die de RTL camera deelgenoot maakte van het gesprek dat samen met wat collega,s hij tijdens z,n visite bij de Queen in haar paleis had. Politiek Den Haag en vele burgers verklaren hem tot “the fool of the parliament”. Los van wat ik van die meneer vind moet ik bekennen dat hij voor mij die Fool niet is. Het zijn juist al die andere politici die braaf blijven gehoorzamen aan de dictatoriale wensen van een Vorstin en braaf zwijgen op haar bevel.

In de pop en jazz muziek zijn naast dat nummer van de Beatles nog veel meer nummers geschreven over fools. Hier is nog zo,n èèntje, van Peter Green.

* de uitvoering van The Fool On the Hill is afkomstig van de in dit jaar digitaal remastered  uitgave op CD.

Read Full Post »

Jan Pieter , samen met z,n billemaatje Wouter Jacob zingen na een telefoontje van Geraldine Alida dat ze met beide heren gistermiddag maakte een toontje lager. Natuurlijk niet uit nederigheid of zo maar uit puur lijfsbehoud. Opmerkelijk omdat toontjes lager zingen tegenwoordig niet zo populair is. Zodra men van iemand verlangt om een toontje lager te gaan zingen begint de aangesprokene meteen nog een toontje hoger te bleren, zich beroepend op de vrijheid van het woord. Het is zo langzamerhand geen gehoor meer. Het is alsof ieder debat èèn kakafonie van hoge tonen is, zo hoog dat er nauwelijks nog een melodie in te bespeuren valt. Echt productief werkt dat natuurlijk niet. Men stopt vingers in oren of sluit zich op een andere manier af. Geluid beinvloed de stemming nu eenmaal.

De mens is sinds Adam en Chavva * aan de slag gegaan met de tonen. Geluid alleen bleek niet voldoende te zijn om met elkaar te kunnen communiceren. Geluid op zich vormt gewoon geen gesproken woord, geen taal. En zonder taal is overleven uitgesloten. Op een gegeven moment ontdekte de mens ( ik weet niet of dat door Adam en Chavva werd gedaan of door hun nakomelingen) dat je met behulp van de geluids-tonen niet alleen de woorden van de taal kon vormen maar ook nog iets anders, muziek. En de mens ontdekte dat je die muziek-tonen niet alleen verbaal kon produceren maar ook met behulp van instrumenten. Tot op heden heeft de mens zeker zo,n driehonderd verschillende muziek instrumenten ontwikkeld. De Wikipedia geeft een groot aantal daarvan weer. In iets meer dan de afgelopen honderd jaren is er aan de creatie van nieuwe instrumenten weinig gedaan. De Belg Aldolphe Sax is èèn van de laatsten geweest die met een nieuw instrument kwam. De nieuwe huidige instrumenten zoals een electrische gitaar  een electrisch orgel of een syntesiser zijn wat mij betreft slechtsevaluaties van reeds bestaande instrumenten.

De vinding van Adolpho Sax, de saxofoon werd voor het eerst openbaar getoond op de Brusselse industrie tentoonstelling van 1841. Èèn van mijn faforiete saxofonisten is wel Gerry Mulligan, luister maar eens naar dit nummer.

* Note: Chavva is de Hebreeuwse naam voor de eerste vrouw die in het Christendom Eva wordt genoemd. In de Islam heet zij Hawwa.

Tegenlicht zorgde er voor dat de vogels zoals ik hier laat zien niet te duidelijk door m,n camera vastgelegd konden worden.

Read Full Post »

Zo,n landschap zoals hier is een plek waar ik van hou. De rust die het uitstraalt is minder rustig dan je zult denken. Het wemelt daar van geluidsbronnen die  konstante veranderingen teweeg brengen in de luchtdruk. De mens is hier niet de grootste geluidsbron, verre van dat zelfs. Het zijn de dieren, het water, de regen, het onweer, de bladeren van de bomen en de wind die zich hoorbaar maken. Wil je deze geluiden werkelijk horen dan is het niet voldoende om alleen je oren te gebruiken. Er is nog voldoende aan geluiden in je hoofd die hun best doen om het  “buitengeluid”  buiten te houden. Zoals bij mij dat gebeurd wanneer ik me niet voldoende zou concentreren op dat buitengeluid. Flarden van muziek, teksten en gedachten zijn wel eens in een opdringerige bui, in competitie als het ware met het buitengeluid. Ik moet me daarom nog wel eens inspannen om dat buitengeluid binnen te laten komen. Het gaat mij gelukkig gemakkelijk af.

Winkelstraten, supermarkten, wachtkamers, cafe,s ( op de Pilsner Club in Mokum na) restaurants en in de zalen van begraafplaatsen en crematoria zul je die stilte van het buitengeluid niet vinden. Het heeft er alle schijn van dat de mens niet buiten z,n eigen geluid kan. Het is muziek die doorgaans de boventoon voert. Als plaatsvervanger van het menselijk gebrek aan het vermogen werkelijk te kunnen communiceren met elkaar zonder ruzie te maken. Muziek maakt blij, verbroederd, ontroerd en troost. Op bestelling te verkrijgen.

Doordat de mens zo overdonderend vaak in aanraking komt met geluid dat door technologie voor ons hoorbaar wordt gemaakt heeft de mens iets heel waardevols verloren. Geluid wordt tegenwoordig op z,n technische aspecten beoordeeld. Als ik niet zo zou hebben opgepast en me niet hebben geconcentreerd op de verbluffend goede akoestische kwaliteit van de natuurlijke buitengeluiden had ik veel moois mis gelopen. Mijn oren zijn verwend door de geluidskwaliteit die Wisseloord mij bracht. Verwend wat techniek betreft. Wisseloord heeft mij geleerd dat het voor zeer getrainde oren, die van klassieke voorbeelden als Herbert Von Karajan bijvoorbeeld niet mogelijk was om een verschil in analoog en digitaal geluid te kunnen onderscheiden. Het was een grote ontdekking voor de muziek industrie om dat vast te kunnen stellen bij het begin van de CD. Het bleek niet noodzakelijk om alle oude opnamen opnieuw op te gaan nemen voor de CD.

Mijn oren leven op wanneer ik naast het buitengeluid ook nog technisch onvolmaakt geluid hoor. Ik hou daar van. Zoals deze opname van Nico met de Velvet Underground mij geeft. Luister maar.

Read Full Post »

Muziek en de seizoenen

Muziek heeft heel veel van z,n oorspronkelijke bedoelingen kwijt geraakt in de laatste honderd jaar. Het gebeurde niet plotsklaps natuurlijk want zo,n ontwikkeling gaat nju eenmaal traag. De seizoenen bijvoorbeeld hebben, in tegenstelling tot lang vervlogen tijden, niet meer zo,n prominente betekenis in de muziek. Ik denk dat Anthonio Vivaldi èèn van de laatste componisten was die nog het belang van de seizoenen in de muziek inzag.Hij componeerde immers nog  “Le Quattro  Stagioni”  ofwel de Vier Seizoenen. Het schoot mij, toen ik  daarover gisteren nadacht (het was immers het begin van de herfst en een wisseling van de seizoenen), te binnen dat een groot gedeelte van India geen vier maar drie seizoenen telt. Een moesson klimaat dus. Het koele van oktober tot februari, het hete van maart tot juni en het regenseizoen van juli tot september. De klassieke Indiase muziek is de Raga. Traditioneel waren deze Raga,s geschreven voor de tijden van een dag, de ochtend, middag of avond. en voor de seizoenen. Bij het intreden van hun derde seizoen, die van de regenbuien ofwel de monsoen, horen de avond raga,s. Als je dus hierop klikt kun je er wel wat van horen. Als je wilt tenminste, want ieder heeft natuurlijk z,n eigen smaak.

Read Full Post »

Het journaal van enige dagen geleden bracht mij terug naar de eerste drie klassen van de Lagere School. Het was de Coppelstockschool die aan de Pieter Van Der Doesstraat in Amsterdam West stond. De beelden die dat veroorzaakten was het schoolgebouw en een blauw straatnaambordje die het nieuwtje over de As Siddieq school (dat voorheen mij school was) die het berichtje moesten opfleuren. En weer maakte ik in mijn gedachten de tocht die ik dagelijks vier keer aflegde tussen thuis en die school, samen met mijn tweelingzus. Zonder horloge en zonder mobiele telefoon. Zo ging dat in die dagen. Nog ruik ik de geuren van de jaargetijden, de winter en het voorjaar, de zomer en de herfst. En herinner ik mij dat we appels stalen van de groenteboer die ze zomaar voor z,n winkel zo verleidelijk voor ons uitstalde. En hoe ik in “het parkje”, toen nog een woest stuk grond aan de overkant van de Jan Van Galen Straat, door het ijs zakte van een tamelijk diepe plas en daardoor m,n schoen  uit ging en ik hem terug viste zonder de steunzool die ik van de grote mensen moest dragen. Ik herinner me hoe vaak we moesten overblijven omdat we te laat kwamen door al het spannende dat dat zelfde parkje ons bood tussen de middag wanneer we weer terug naar school moesten. En dat mensen uit andere landen in andere landen woonden. En dat er op school nooit over God gekletst werd. En dat er maar èèn jongetje bij ons in de klas zat die een buitenlandse achternaam had, een Duitse nog wel. En dat mensen met vreemde kleren uit Volendam  kwamen.

Hoe anders is het nu op deze school. Hoe anders maakt het de regels op de Vrijheid van Onderwijs. En hoe splijt het de toepassing  daarvan tussen de vele onderwijs-varianten die er zijn. Hoe anders deze regels een verschil van toepassing krijgt tussen zo,n Orthodox Islamitische school en zeg maar een Orthodox Christelijke, een  Orthodox Joodse en een Orthodox Antroposofische school. Harde tijden zijn van alle tijden, de ene keer voor de ene en de andere keer voor de andere bevolkingsgroep. Dat we buiten school om ook nog leren van de geschiedenis is een fabel.

De harde tijden van de opbouwjaren na de Tweede Wereldoorlog zijn allang voorbij. En zitten we nu in de harde tijden van de veranderde wereld. En denken we “morgen” weer milder over de dagen van nu. Want die harde tijden komen nooit meer terug.

Luister naar de harde tijden van de in 1826 geboren Amerikaanse singer/songwriter Steven Foster, gezongen door Ann en Kate Mc  Garrigle samen met Emmilou  Harris, Mary Black, Karen Matheson, Ron Patterson en Rufus Wainwright.

Hard Times Come Again No More

Let us pause in life’s pleasures and count its many tears
While we all sup sorrow with the poor:
There’s a song that will linger forever in our ears;
Oh!  Hard Times, come again no more.

chorus:
‘Tis the song, the sigh of the weary;
Hard Times, Hard Times, come again no more:
Many days you have lingered around my cabin door;
Oh!  Hard Times, come again no more.

While we seek mirth and beauty and music light and gay
There are frail forms fainting at the door:
Though their voices are silent, their pleading looking will say
Oh!  Hard Times come again no more.

There’s a pale drooping maiden who toils her life away
With a worn heart whose better days are o’er:
Though her voice would be merry, ‘tis sighing all the day
Oh!  Hard Times, come again no more.

‘Tis a sign that is wafted across the troubled wave,
‘Tis a wail that is heard upon the shore,
‘Tis a dirge that is murmured around the lowly grave
Oh!  Hard Times, come again no more.

Read Full Post »

Zou het nu door het hele warme weer komen of zou het een gebrek aan een brandkast zijn dat een  Amsterdamse bloemenventer z,n  flappen in de vriezer bewaarde? Feit blijft dat deze bloemenman  geen gebrek aan ideetjes had om veel geld te kunnen verdienen met verboden waar. Naast z,n tulpen uit Amsterdam verkocht hij ook cannabis sativa en het eindproduct van de cocaplant.  We veronderstellen maar al te vaak dat bloemen van mensen houden, een idee dat ns door de bloemen branche is aangepraat. De werkelijkheid is dat juist een deel van de mensen heel erg veel van bloemen houden.

Bij het wachten op een heerlijke verfrissende regenbui met veel wind en donderklappen kon ik weinig anders bedenken om over te loggen. Met een nummer van Bob Dylan dat voor het eerst op vinyl verscheen als Bootleg in 1969 en dat ik hier vertolkt door Keith Richard laat horen probeer ik mijn rikketik z,n gewone ritme te laten lopen zonder het door deze warmte teveel te laten werken om mijn lijf koe te houden. Want dat is het enige wat mij stoort aan dit weer. Het tempo van deze Cocaine vertolking is in ieder geval heerlijk loom.

Read Full Post »

Vandaag is er een weertype waarvan ik ontzettend hou, zo op z,n tijd. Iedere dag natuurlijk niet, dat zou teveel van het goede zijn. Een heerlijke, aangename temperatuur buiten met zo,n heerlijk motregentje. Op de èèn of andere manier geeft dat een aangename rust, niet alleen buiten maar ook in mijzelf. Op zulke momenten her-inner ik mij m,n dierbaarste melodietjes. Vandaag is dat ineens een nummer van Pearls Before Swine geworden en wel speciaal het nummer dat “Another time” heet. Ik weet natuurlijk niet of iedereen dat zo geweldig mooi vind, ik smelt er in ieder geval bij weg. Zo ook bij de tekst.

Read Full Post »

Older Posts »