Er zijn van die perioden in een mensenleven dat het leven even anders gaat dan waarop het gewoonlijk gaat. Zo,n periode heeft mij in z,n greep. Het is voorspelbaar, vervelend en vermoeiend. M,n dagelijkse gang langs jullie logjes heeft daar een kenmerk van. Niet iedere dag kan ik me concentreren op deze voor mij prettige gewoonte en ik laat me maar meevoeren met de stromen van emoties in het vertrouwen dat dat goed is. Een verzet daar tegen zou resulteren in een gewisse verdrinking. Toch is het niet zo dat ik helemaal tot niets anders in staat ben dan alleen me laten meevoeren met de stroom. Zo ben ik op dit moment druk in de weer met het opzetten van een “vernieuwde Passieflower ” . Het is iets dat ik al veel langer van plan was maar het kwam er gewoon niet van. In dat opzicht heeft het heengaan van Mannie me juist aangemoedigd het eindelijk te gaan doen. Sinds een week heb ik via een webhost een eigen webruimte waar plaats genoeg is om voor zowel Mannie als ik iets moois op te gaan zetten. Ik doe dat niet overhaast. Het oude Chinese gezegde: als je haast hebt moet je gaan zitten behoort tot het instrumentarium dat ik altijd voor mezelf gebruik ( in de meeste gevallen dan).
De ingrijpende veranderingen die zich in deze tijden voor mij afspelen vind nu ook plaats in de samenleving in dit kikkerlandje. Een moederskindje die naar verwachting zijn intrek kan nemen in het (ooit door z,n vorige bewoner in de hens laten zetten van een kamertje daar door een paar schilders) Katshuis zal hoogst vermoedelijk daar maar kort wonen. Heimwee naar z,n ouderlijk huis en z,n onervarenheid zullen dat wel bewerkstelligen. Het is dan ook te hopen dat hij er in die Haagse woning met dat verbrande kamertje heel depressief zal wonen en hij daardoor arbeidsongeschikt van zal raken.
Passieflower 