Vandaag ga ik, zoals dat regelmatig gebeurd, naar het “oude land”. Een begrip dat voor mij duidelijk is maar waarvan niet iedereen weet wat ik daar mee bedoel of waar dat ligt. Het oude land is ieder plekje in Nederland dat niet tot de Ijsselmeerpolders behoort of tot de Maasvlakte en Ijburg.
Tijdens deze uitstapjes heb ik altijd de gelegenheid om een ritje te maken over dat oude land. Vandaag zit ik , net zo als de laatste keer, ergens in de buurt van de rivier waaraan Amsterdam zijn naam te danken heeft, de Amstel. Alleen zo,n ritje zal ik vandaag naar alle waarschijnlijkheid moeten missen. Want om door stevige plensen zure regen over de dijk van die Amstel voorbij Ouderkerk aan de Amstel te rijden met een scootmobiel tot aan de gekanaliseerde bocht bij het Amsteleiland vind ik net iets te veel van het goede.
In mijn jeugd kwam ik daar veel. Samen met m,n tweelingzusje namen we de bus vanaf het Haaremmermeer Station inAmsterdam tot aan z,n eindpunt bij de kerk aan het einde van de Amstelveenseweg bij de Kalfjeslaan bij het begin van Amstelveen. Een bus die geen nummer had maar een letter, bus H. Van daar uit liepen we onze avonturen tegemoet tot aan de Bovenkerkse Polder aan de dijk van de Amstel ter hoogte van dat eilandje in die rivier. We kwamen tijdens deze avontuurlijke tochten heel veel boeiende dingen tegen die we niet zagen in de straten van Amsterdam. Koeien en kalfjes, vlinders , hommels, bromvliegen en kikkers.
En er is veel, veel te veel veranderd in dit gebied. Dit oude land van mijn jeugd is niet meer. Amsterdam heeft er z,n nieuw Jerusalem gebouwd, Buitenverldert. En dat wat eens de Gemeente Nieuwer- Amstel was tot aan 1964 is nu bijna volgebouwd tot aan dat eilandje in de Amstel en is nu de Gemeente Amstelveen. Dit stuk “oude land” is “nieuw land” geworden. Gelukkig heeft er iemand nog wat bewaard van dat Oude Land en op het internet gezet. En helpt het mij om die beelden terug te halen en het verhaal van de historie van dat gebied.
Het eiland in die rivier, het Amsteleiland, was bezet door scheepswerven in mijn jeugd. Deze werven stonden er tot ongeveer de jaren negentig van de vorige eeuw. Ze zijn er verdwenen. En nu moet het een enclave worden voor de super rijken. Met een eigen bewakingsdienst. Het verbaasd mij dat dit lang niet zoveel beroering geeft als de bouw van een vakantie optrekje ergens op een schiereilandje in Mozambique voor een echtpaar die iets hebben met Afrika. Want wat mij betreft mogen ze daar permanent gaan wonen.
Passieflower 