De Raad van de Kinderbescherming wil ineens opkomen voor kinderen. Doorgaans is dat niet zo,n sterk punt van deze Raad. De plotselinge ijver is ingegeven uit rascistische motieven. Het maakt deel uit van een eeuwigdurende genocide. Een cultuur vernietigen behoort immers tot dit begrip. In s, Hertogenbosch zijn op de straten Romakinderen muziek aan het maken. Iets dat deze kinderen al eeuwenlang doen en onlosmakelijk verbonden is met de cultuur van Zigeuners. Kinderarbeid, zo is de stellige opvatting van de Kinderbescherming. Juridisch valt daar weinig aan te doen. En zo kan het gebeuren dat door druk van de Raad van de Kinderbescherming er een leeftijdsgrens gestelt gaat worden in de Algemene Plaatselijke Verordening. En vergeet de Raad nog steeds dat er veel, heel veel kinderen door deze instantie en anderen die zich met de jeugd zouden moeten bemoeien in erbarmelijk slechte situaties verkeren in inrichtingen en gevangenissen. Kinderen van zo,n twaalf- dertien jaar die door de hulpverleners in de boeien worden geslagen, bloot en wel omdat ze “onhandelbaar” zijn. Die in gevangenissen moeten wachten op een plekje in kindertehuizen voor behandeling. de Raad die wel signaleert maar vervolgens geen hand uitsteken waardoor jaarlijks het leven van veel kinderen in gevaar komen. Zigeuners pesten is kennelijk veel bevredigender voor de Raad van Kinderbescherming dan kinderen daadwerkelijk te beschermen.
De afbeelding is een schilderij dat door A. de La Riviere (1857-1941) is gemaakt. Het heet: Rustplaats